Juni 2010

2010-Juni

29 mei - 6 juni 2010: Werken in de hut.
Het is zondagmiddag als Arjen, Cris en ik elkaar ontmoeten in La Batise in Bionaz. Arjen heeft Cris Vries meegenomen, een bevriend schilder en beeldhouwer die graag mee wou werken aan ons project. 
Maandagochtend is het weer prachtig helder maar staat er een te harde wind voor de heli. Dan maar eerst een wandeling maken. 

Dinsdagochtend: overleg met aannemer Fabrice. De heli kan helaas niet komen omdat men bezig is met andere klussen. Ik heb maar een paar dagen om te werken want ik moet vrijdag terug naar Duitsland om een klimcursus te geven dus ik sta te trappelen om omhoog te gaan. We besluiten dan ook om alles wat we aan gereedschap mee kunnen nemen in de rugzak te doen, een extra lading eten en water af te geven bij Fabrice en dan...gaan. 
Na een pittige tocht kom ik eindelijk daar waar ik al de hele winter naar uit kijk; Bivacco Chentre Bionaz. Eindelijk. Ik ben wild enthousiast als ik 'm steeds dichterbij zie komen. Aangekomen schrikken we eerst even van de chaos die we aantreffen: in de winter is het bouwen-bouwen-bouwen geweest en hebben de 'ragazzi' geen tijd gehad om puin te ruimen, en nu komt al het afvalhout onder de sneeuw vandaan. Eerst opruimen dus. Er staat een enorm stuk hout wat het schutbord moet worden tegen de 1e etage; zodat de slapers op die hoogte er niet af kunnen rollen. Ook is het de gedroomde plank voor de slaapkoppen van Arjen, die in een doos liggen te wachten...Gezamelijk huffen we de enorme plank omhoog en in no time zit hij bevestigd. Genoeg gedaan voor vandaag. Tijd om de hut in te wijden. Wij zijn de allereerste slapers in onze hut. Cris maakt een geriefelijke slaapplek onderin, er zijn matrassen genoeg, maar Arjen en ik zullen en moeten op de mooiste plekjes slapen: bij de ramen bovenin. Maar eerst sneeuw smelten: er is nog geen stromend water bij de hut. De hut is heerlijk warm terwijl het best koud is hierboven en we hebben een hele goede nacht..

Vervolgens gaan we aan het werk van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Ook ik blijkt de Roggeknar uit Brabant te lusten en op die brandstof maken we kasten, we maken de banken buiten, de tafels worden bevestigd, de dromende slaapkoppen krijgen hun definitieve plek, kortom: hier zijn we voor gekomen! Na jaren van dromen over de hut zijn we in een fantastische sfeer met zijn drieen de hut aan het afmaken. De telefoon gaat: Fabrice. Tot onze verrassing komt er een heli omhoog de volgende dag. Dit betekent eten (en een flesje wijn) voor Cris en Arjen, zodat ze boven kunnen blijven. Het betekent voor mij een hele snelle reis naar beneden...We verzamelen zoveel mogelijk afval in een grote zaken als de heli er is moeten we snel handelen. De piloot zet 'm pardoes voor de hut op de sneeuw, en voor ik het weet stap ik in en raas ik naar beneden. Enigszins verdwaasd sta ik zomaar beneden. Ik wandel naar mijn bus, maar voor ik ga zwaai ik nog omhoog naar het kleine zwarte stipje daar hoog op flanken van de Luseney. Ik rijd uiterst tevreden naar Duitsland...

In de dagen die volgen boven de Pra de Dieu is er nog veel gedaan. Samen met aannemer Fabrice is het zonnepaneel verplaatst naar de uiterste hoek van de voorzijde, de electra aangesloten, palen ter afrastering geslagen en staalkabels gespannen over de hut. Vrijdag is Maurice, natuurlijk met zijn hond, naar boven gekomen om een en ander aan gereedschap op te komen halen. Ook journalist/berggids Pietro komt naar boven, vrijdagochtend al om 08.15 uur. Hij heeft alles gefilmd en een interview voor RAI geschoten met Arjen. Zaterdagochtend in het dal volgt een afspraak met de herkozen burgemeester Armando. Er wordt gesproken over een toiletgebouwtje uit steen en hout, de dekens zijn geregeld en over over twee weken gaat er een ploeg vd gemeente omhoog om het pad helemaal in orde te maken na deze harde winter. Er moet nog veel gedaan worden, maar langzaam maar zeker gaan we op naar de officiele opening van onze hut op 28 juli aanstaande... we hebben er zin in.