Januari 2008

2008-Januari

In de eerste week van januari 2008 zijn Arjen en Cécile Graat (webmaster Bivacco Valpelline) op werkbezoek in Bionaz geweest.
Het doel was, onder andere, het door Arjen gemaakte venster voor de voorgevel symbolisch naar Bionaz te brengen als eerste fysieke stukje van het project. Een feestelijke gebeurtenis die wellicht ook als accelerator zou kunnen dienen in de voortgang...

Het genoemde object is bijzonder goed ontvangen en in het gemeentehuis van Bionaz achtergebleven. Arjen heeft met de technicien doorgesproken wat hij voor ideeën heeft over de constructie van het gebouw in het algemeen en met betrekking tot de montage van het raam in de voorgevel.
Deze technicien (Francesco Pascuzzi) is tot afgelopen zomer als technicien in dienst geweest bij de gemeente Bionaz en is sindsdien als zelfstandige werkzaam in zijn vakgebied. Als zodanig heeft hij ingeschreven (samen met 5 anderen) op de opdracht het bivacco te tekenen en alle technische zaken in kaart te brengen en daarover rapport uit te brengen. Hij is door een onafhankelijke commissie uitgekozen.
Vóór eind maart zal Francesco een volledig plan indienen met begroting bij de Regio Aosta waarna de diverse procedures voor de vergunningen zullen starten. In de laatste fase vóór de realisatie zal de gemeente ook de grond aankopen (prijs is reeds in de voorlopige begroting opgenomen). De eigenaar is op de hoogte van de plannen en in principe akkoord.

In de vergadering maakt Arjen duidelijk dat er volgens hem, ondanks de vooruitgang, de afgelopen maanden te weinig vorderingen zijn gemaakt om de diverse deadlines te gaan halen. Is 2008 nog haalbaar? 
De stekker zit nu wel definitief in het project -waar Armando zichtbaar blij mee is- en laat ons weten dat hij toch heeft willen wachten op duidelijkheid omtrent ons financiele aandeel in het project. Hij is zichtbaar geraakt en bijzonder blij door de bijdrage van de NKBV! Natuurlijk was er wel onze belofte van de 30% maar sinds de uitspraak van de NKBV heeft het plan voor hem blijkbaar betrouwbaarheid en realiteit gekregen en kan de stekker erin.

Dit tijdstip heeft wel tot gevolg dat het, na optelling van alle tijdrovende procedures, eind augustus zal zijn vóór alle formaliteiten zijn voldaan om met de aannemer aan tafel te kunnen en de bouw voor te bereiden.
De kans wordt daarom klein geacht dat nog deze zomer op die hoogte (2.535m) de bouw volledig zal kunnen worden voltooid. Armando vraagt ons rekening te houden met een realisatie in 2009. Hiermee zou dit project een gemiddelde snelheid scoren op het gebied van de bouw van refugio’s en bivacco’s.  Al lijkt het voor ons Nederlanders erg stroef te gaan, het project vertoont geen vreemde symptomen. Het is Italiaans...

We komen tot een gezamenlijk besluit om komende zomer in ieder geval met de vrijwilligers van de Stichting Bivacco Valpelline het pad naar de locatie te maken, deels te restaureren en te bewegwijzeren. Dat spreekt de burgemeester aan en hij belooft ons de daarvoor benodigde gereedschappen en materialen alsmede de toestemming een kampement op Pra de Dieu op te slaan (2.280m). Er zal komende zomer aan de weg al een informatiebord over het project komen te staan waarop ook de NKBV vernoemd zal worden.

Voorts laat de burgemeester weten dat hij wil overleggen een deel van het onderhoud op de lange duur over te dragen aan een belangrijke gebruikersgroep: de Guides de Valpelline. De gemeente Bionaz zal de uiteindelijke eigenaar zijn.

Eind januari zal er gewerkt worden aan de door de NKBV gevraagde brief met tekst en uitleg, stempels en handtekeningen. De verzoeken van de NKBV hieromtrent worden nogmaals doorgesproken en als laatste gaat het Italiaanse team op de foto met het raam. Een feestelijke afsluiting!

Intussen heeft vers gevallen sneeuw in het Valpelline voor een winterdeken van een halve meter gezorgd. Een omstandigheid die Cécile en Arjen nog niet eerder mochten ervaren. Op de rackets worden enkele mooie tochten gemaakt in het Valpelline en het Val di Rhèmes (Gran Paradiso). Hiervan een verslag in het fotoalbum.

De ontmoetingen met Maurice Gaillard en Pietro Giglio zijn als van ouds zeer warm en gastvrij. De avonturen van Maurice op de Langtang Lirung in Nepal worden besproken en op de laptop bekeken. Al is de top door de slechte weersomstandigheden niet bereikt, het team kijkt terug op een waardevolle ervaring in Nepal.

Bionaz maakt zich op voor het traditionele carnaval en de komende biatlonwedstrijden op het beroemde plaatselijke parcours. Alles gaat verder maar dit werkbezoek loopt ten einde.

Bij ons vertrek is de hemel knalblauw en doet het pijn afscheid van Dirk in La Bâtise te moeten nemen. Als altijd worden we uitgezwaaid vanaf het balkon. Het dal ligt als een grote kristal in het zonlicht te schitteren... Was het ooit zwaarder te vertrekken?