.jpg){kind=small}
Juni 2006
2006-Juni/1
Onder een stralend blauwe hemel heeft Stichting Bivacco Valpelline een week lang voortvarend voorbereidend werk kunnen doen in het Valpelline.
Tijdens het verblijf heeft de werkgroep onder andere een bezoek gebracht aan de specifieke bouwlocatie, de CAI sectie Aosta, het gemeentehuis van Bionaz en burgemeester Armando Chentre, een groot houtbouw-bedrijf uit de regio en de Guides de Valpelline.
Gesteld mag worden dat -mede door de voorbereiding in Nederland, de aanwezigheid van een vierkoppige werkgroep, een speciale website en een prachtige promotiekaart- de Stichting serieus op de Italianen overkomt.
Al snel blijkt dat de berggidsen van Valpelline (GdV) geen officiële rol of status in dit project hebben. Wel spreken zij hun voorkeur uit met betrekking tot de exacte locatie en het design van de bivakhut. Verder wordt alles in de politiek behandeld en beslist. Dat wil zeggen: lokaal door de Gemeente Bionaz, met name in de persoon van burgemeester Armando Chentre en regionaal door La Région d'Aoste (de Regio).
In grote lijnen ziet het te volgen traject er als volgt uit:
1) Goedkeuring idee en locatie.
Het idee is goedgekeurd. Er volgt nog nader overleg met de grondeigenaar die reeds in kennis is gesteld en welwillend tegenover het plan staat. De bouwvergunning zal door de Gemeente Bionaz worden geregeld.
2) Maken begroting en indienen van tekeningen.
Wij hebben het op ons genomen de tekeningen uit te laten werken door een (internationaal erkende) Nederlandse architect en een begroting te maken voor het hele plan. Bij het maken van de begroting zal een vergelijkbaar plan van een recentelijk gebouwd bivak als onze leidraad dienen. Deze stukken zullen ons hopelijk spoedig bereiken.
3) Afspraken maken over de verdeling van de financiering tussen de Gemeente Bionaz, de Regio, sponsors en andere betrokkenen.
Tijdens het gesprek met Burgemeester Chentre, waarin hij telefonisch contact heeft met een functionaris van de Regio, wordt ons een Italiaanse bijdrage van minimaal 60% toegezegd. Exacte bedragen en verdeling volgen na presentatie van de begroting.
4) Feitelijke uitvoering van het project en bouw van het bivak.
We zullen hier waarschijnlijk niet kunnen rekenen op vrijwilligers uit het Italiaanse kamp. Men heeft het zeer druk en is gewend voor dit soort klussen betaald te worden. Getracht zal worden, om deze post toch zo klein mogelijk te houden.
Maar laten we even de chronologische draad van het werkbezoek oppakken en u zo meenemen op onze ontdekkingstocht.
Dinsdag, 6 juni 2006:
Het vertrek, de reis, de aankomst in Bionaz alwaar we allen hartelijk worden verwelkomd door herbergier Dirk Kerremans in Auberge "La Bâtise".
Woensdag, 7 juni 2006:
De werkgroep bezoekt Pra de Dieu.
We zijn enthousiast over de wandeling er naar toe en over de alm.De route zou hier en daar wat beter bewegwijzerd mogen worden maar is prettig om te lopen, afwisselend en in ruim twee uur goed te doen.Verborgen achter een rand met wat laatste larixen ligt daar plotseling een weidse alpenweide met twee vervallen hutjes.
Vanuit het dal onzichtbaar en overwacht. Vanaf enkele heuveltjes aan de rand heb je een uitzicht over het dal en op Bionaz.
Donderdag, 8 juni 2006:
Werkbezoek aan houtbouwbedrijf Chenevier.Zonder vooraankondiging hebben we een uitvoerig overleg gehad met ingenieur Luca Frutaz.Chenevier heeft ruime ervaring met de bouw van bivacco's en chalets op hoogte. Ook is de samenwerking met helicopters hen bepaald niet vreemd. Luca heeft wel gehoord van grasdaken maar kent geen bedrijf in de regio die het leveren kan. De afwerking van het dak zal voorlopig een sluitpost worden op de begroting.Hij stelt voor een lichte naaldhoutsoort te gebruiken en geen larix omdat die te zwaar is. De gebogen balken zijn een specialiteit van het bedrijf. De opbouw van de wanden is zeer verrassend: in plaats van enkele balken met messing en groef verbonden, wordt de wand uit verschillende lagen opgebouwd met een open lattenstructuur aan de buitenzijde, een isolatielaag binnenin en een lattenlaag als afwerking aan de binnenzijde. Getracht wordt de grote wanddelen volledig te prefabriceren en dusdanig te construeren dat de totale draagkracht (700kg) van een helicopter benut kan worden. Per helicopterdienst geldt een startbedrag van €300,00. Daarna geldt een vluchttarief van €18,00 per minuut! Het is daarom ook belangrijk een zo direct mogelijke vluchtlijn te kiezen tussen de plek waar de onderdelen liggen en de bouwplek.Als afsluiting kregen we een rondleiding door het bedrijf. We hebben veel vertrouwen in de samenwerking met Chenevier en zijn enthousiast over de goede ontvangst. Bovendien zijn we benieuwd naar de voorlopige calculatie...
Knorrende magen doen ons het buitengebied van Aosta inrijden op zoek naar een mooi beschut plekje waar we onze honger kunnen stillen.
Na een tijdje bochtjes rijden en een ruim aantal meters hoger vinden we de perfecte plek: een boomgaard met een hemels uitzicht!
Er zijn kopieën van de tekening daar gebleven. Luca zal aan de hand daarvan een voorlopige offerte maken voor het deel van de houtbouw, exclusief eventueel grasdak, fundament, verwarming of electra.Later, terug bij "La Bâtise" en onder het genot van een stukje worst en een glaasje rode wijn, wordt de dag nog eens doorgenomen. Wij vinden hem geslaagd!
Niet lang na het avondeten klinken zacht ronkende geluiden uit het slaapvertrek waar al gedroomd wordt over de belevenissen van de volgende dag...
2006-Juni/2
Vrijdag, 9 juni 2006:
Een drukke dag waarin o.a. volgende activiteiten plaatsvonden:
1) Arjen wandelt naar het 'echte' Pra de Dieu met de gidsen van Valpelline.
2) Werner, Marcel en Cécile ondernemen een tocht naar Rifugio Prarayer
3) De werkgroep bezoekt de CAI, sectie Aosta.
1) Pra de Dieu:
Arjen gaat met Pietro Giglio, de vrouw van Pietro en Maurizio Gaillard, die vergezeld gaat van hond Tico, naar boven om de bouwplaats te localiseren.
Boven de eerder bezochte alm ligt een dik rotsmassief waar links en rechts een couloir langs naar boven loopt richting Col de Mont Dzalou.
Het rechtse couloir is een morene geul en is moeilijk begaanbaar. De route loopt via het linkse couloir verder naar boven en draait na een tijdje rechtsaf door een steilere goot naar een brede rug waarop zich de door de gidsen gewenste locatie voor het bivak bevindt (2.538m).
De rug is breed genoeg voor het fundament, bijna horizontaal en er liggen voldoende stenen voor de fundering. Zowel vanaf de Becca de Luseney als vanuit het dal is de locatie goed te zien en te vinden. Prachtig uitzicht en water nabij uit een klein stroompje dat vanaf de gletsjer van de Luseney komt. Er kan later een mooie poel worden construeerd.
Hier aangekomen laat Pietro weten een interview met Maurizio en Arjen op de film te willen gaan vastleggen voor uitzending op de RAI Aosta.
Een ware verrassing voor Arjen waarvan hij een minuut mag bijkomen om vervolgens voor de camera uit te leggen waarom hij hier ooit aan begonnen is...
Pietro zal ons een kopie van de film doen toekomen.
2) Wandeling Prarayer:
Aangezien Arjen Pra de Dieu bezoekt en de rest van de werkgroep geen zin heeft om doelloes 'thuis' te zitten en al het moois dat Bionaz en omgeving te bieden heeft zomaar aan haar neus voorbij te laten gaan, wordt besloten om een wandeling te maken langs het stuwmeer (Lago di Place Moulin) naar Rifugio Prarayer.
Op aanraden van herbergier Dirk zal de heenweg via de 'hoge' route gelopen worden. Slechts een vijftigtal stijgingsmeters die meer dan de moeite waard blijken te zijn. Onderweg zijn vele marmotten en berggeiten te ontwaren waarvoor men echter wel een goed oog moet hebben...Een prachtige wandeling in een sprookjesachtig mooie omgeving.
Vanaf het terras van Rifugio Prayarer (2.005m), waar onder een stralende hemel de lunch wordt genuttigd, is het stuwmeer goed te zien..
Ergens hoog in een gebouw treft de werkgroep, samen met Maurizio Gaillard en Pietro Giglio, de voorzitter van de plaatselijke CAI (Clup Alpino Italiano), Mr. Varda op zijn kantoor.
Op het moment van dit overleg heeft er nog geen gesprek met de burgemeester van Bionaz plaatsgevonden en wordt met name de rol van de politiek in dit soort gevallen uitgelegd. Men verzekert ons dat een financiële bijdrage van minstens 60% van de kosten te verwachten valt van Gemeente en Regio.De werkgroep vraagt om begrotingscijfers van het project van een recentelijk geplaatst en vergelijkbaar bivak. Deze cijfers dienen als handvat en richtlijn bij het opmaken van de begroting. Men belooft deze op te zoeken en naar Nederland te sturen.
Mr. Varda is erg enthousiast over onze onderneming en zal het project in de komende vergadering van de sectie naar voren brengen en promoten. Voorzichtig geeft hij de opening om wellicht over een jaar of zo nog eens bij hem te informeren naar financiële steun...
Op een lokaal terrasje wordt, samen met Maurizio en Pietro, het overleg afgesloten. Voetbalgeluiden van de openingswedstrijd van het WK klinken tussen de gesprekken door. Het contact wordt informeler en krijgt duidelijk een vriendschappelijk karakter. Het project groeit, de werkgroep geniet!
Weekend 10 en 11 juni 2006:
Pas na het weekend heeft de werkgroep haar volgende en laatste afspraak gepland, een gesprek met de burgemeester van Bionaz. Een heel weekend alleen maar wachten tot het maandag wordt is natuurlijk onzin; er wordt een wandeling naar Lac Fallere op het programma gezet.
Op tijd opstaan, een ontbijtje van Dirk, rugzakken inpakken en weer de auto in om de berg te ontmoeten.
De wandeling wordt aangevangen vanuit Vetan. Eerst een heel lang pad en dan begint de echte klim.
Het is stralend weer en al snel schitteren de zweetdruppeltjes als parels op de voorhoofden van de wandelaars. Een korte stop, een laatste heuvel... En het prachtige Lac Fallere (2.415m) vertoont zich in al haar glorie.De laatste restjes winter zijn nog zichtbaar maar spoedig zal de lente ook hier haar volledige intrede hebben gedaan.
Het gezelschap prepareert het kamp voor de nacht en heft daarna het glas op weer een plezierige wandeling in de Italiaanse natuur
Na het avondeten, dat genuttigd wordt in de luwte van een stenen muurtje, wordt een klein kampvuurtje ontstoken. Het biedt een gemoedelijke warmte in de koude berglucht.
Aan de horizon drapeert de zon haar laatste straaltjes over de toppen van het Granparadiso.
De nacht valt. Bij het licht van de volle maan wordt een hemelse stilte ervaren die de ziel vervult met rust. Het gezelschap laat de berg de berg en trekt zich terug voor de nacht.
Het ochtendgloren doet de zon in alle hevigheid ontbranden en hult de bergen in een nieuw jasje van kleuren.Arjen maakt zich op voor de beklimming van de Mont Fallere (3.061m) en verlaat de groep rond zeven uur in de ochtend. Het is nog niet zo warm en er is geen wolkje aan de hemel te bespeuren.
Een aardige klim waarbij de wandelaar, bij het begaan van de laatste graat, gebruik kan maken van de hulp die een dikke ketting biedt.
Een paar uur na aanvang van zijn tocht bereikt Arjen de top.
Wanneer hij zich weer bij de groep heeft gevoegd vertelt Arjen uitbundig over zijn ochtendtocht. De top van de Mont Fallere is nu gehuld in wolken maar daar heeft Arjen geen last van gehad. Het tentenkamp wordt afgebroken en alle spullen verdwijnen weer in de rugzakken.
De weg naar beneden is niet even plezierig voor iedereen. Zere knieën plagen met name Marcel die toch de tanden op elkaar zet en vastberaden doorwandelt. Iedere pas brengt het gezelschap een stap dichter bij het gesprek met de burgemeester van Bionaz!
2006-Juni/3
Maandag, 12 juni 2006:
De werkgroep staat iets voor tienen voor de deur van het gemeentehuis van Bionaz. De ontvangst door burgemeester Armando Chentre is hartelijk en tegelijk ook zakelijk. In de ruime vergaderzaal waar het gesprek plaatsvindt wordt hij even in verlegenheid gebracht door het krijgen van een cadeautje; een boek met foto's van Nederlandse landschappen.
Het gesprek wordt hervat en meneer Chentre legt het te volgen traject uit. Het bureaucratische deel zal lang gaan duren. Een jaar na nu zou al zeer snel zijn. Het is nog onbekend wie de toekomstige eigenaar zal worden. Duidelijk is wel dat dat niet Stichting Bivacco Valpelline is. Even is er onduidelijkheid over de betiteling van de hut: rifugio of bivacco. Voor de leden van de werkgroep is hierover geen twijfel. Wij bouwen een bivacco, een hut zonder permanente aanwezigheid van een beheerder.
Wanneer de financiële aspecten van het project aan de orde komen, stelt de burgemeester ons gerust en vertelt dat we kunnen rekenen op een Italiaanse bijdrage van minimaal 60% van de kosten. Een officieel document, waarin het project wordt omschreven en toegelicht zodat dit voor potentiële sponsors duidelijk en overtuigend is, zal door Armando Chentre worden opgemaakt.
Als voorzitter laat Arjen weten geen haast en stress te willen in dit project. We willen wel de indruk krijgen én achterlaten dat we elkaar serieus nemen. De burgemeester is blij verrast door het enthousiasme van de werkgroep en betuigt zijn persoonlijke betrokkenheid.
Tenslotte worden de taken voor beide partijen nog even doorgenomen. Aan Nederlandse zijde betreft dat voorlopig de tekeningen en een gedetailleerde begroting.
Voor de Gemeente Bionaz houdt dat overleg met de eigenaar van de grond in alsmede het zoeken naar een toekomstige eigenaar voor het bivak. Daarnaast ook nog de taak het hierboven genoemde officiële document op te maken.
Meneer Chentre heeft een overvolle agenda en toch pas na ruim een uur wordt het gesprek afgesloten. Met een warme handdruk verlaat de werkgroep met een goed gevoel het gemeentehuis!
In de middag treffen we Maurizio Gaillard in Valpelline om hem te vertellen hoe onze ontmoeting met de burgemeester was verlopen én om afscheid te nemen. Stomtoevallig lopen we daar ook Sergio Petey tegen het lijf.
Als verrassing nodigt Maurizio ons uit om ter afsluiting van het werkbezoek bij hem thuis in Fénis te komen dineren.
Als we daar 's avonds aankomen zien we hem plots, op zijn sloffen, hoog boven in een kersenboom om ons toetje bij elkaar te plukken.
Traditionele gerechten met ingrediënten van eigen bodem worden op tafel gezet. Het is feest!
Maurizio laat weten dat hij (nu...) vertrouwen heeft in onze onderneming. Hij voegt er snel aan toe: "Ja, als hier een Italiaan zegt dat hij iets gaat doen, dan moeten we altijd nog maar zien dat het ook echt gebeurt!"
Uiteindelijk nemen we afscheid van de familie Gaillard om een laatste nacht in "La Bâtise" door te brengen. De volgende ochtend is de ochtend van de dag die ons glimlachend weer naar huis zal brengen, naar ons platte land...
Conclusie van dit bezoek: Het moge duidelijk zijn dat er deze week veel gewonnen is! Al zal het bureaucratische deel, waar we zelf niet veel invloed op kunnen uitoefenen, wellicht lang gaan duren.... we nemen elkaar serieus en het gaat gebeuren!!